dat een beetje moet gaan klinken als dit...
't Was op m'n dertiende jaar al
(oh, jij ongeluksgetal)
dat iemand porde in m'n zij
en zeer welwillend zei:
"Wil jij niet met mij?
Kom heel gezellig met me mee
leuke wandeling voor twee.
Bevalt je niet m'n mooie huid?
Ach, dan maak je 't toch weer uit!"
Da's bij mij tien keer zo gegaan
ik werd achttien, kreeg een baan
en het was in 'n nieuwbouwlaan
toen ik halt hield voor een vrouw
die mij graag ontmoeten wou
en we zijn dan snel getrouwd
snel 'n nest voor twee gebouwd
en onze relatie is er een van
"Schat, mag ik het zout?"
De relatie bracht me leed
omdat ik alle tijd verdeed
aan die allerliefste vrouw
van wie ik vast wel hou
maar aan een picnic met z'n twee
aan het strand, dicht bij de zee
heb ik al m'n tijd besteed
en dat bezorgde mij dus leed.
Want ik heb nu wel een vrouw
maar het leven dat ik wou
is in de picnicmand gestopt
en helaas, dat was z'n lot.
Op m'n sterfbed kijk ik terug
ach ja, 't is achter de rug
maar dat leventje van mij
en... ach, wat ben ik blij
heb nooit een leven gehad
maar toch een vrouw
die me aanbad.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten