(Jean de Florette - kan ik ab-so-luut aanbevelen
als kennismaking met Franse film, en literatuur, en
genieten van de Provence, en Yves Montand, en...)
en vanmorgen het feestje compleet gemaakt
met, bij de start van Frans, dit prachtige lied
van Michel Sardou !
aarde verschroeid door de wind
heidevelden van steen
rondom de meren
is het voor de levenden
een beetje hel
de Connemara
wolken zwart
die komen uit het noorden
kleuren de aarde
de meren, de rivieren
dat is het decor
van Connemara
de volgende lente
was de Ierse lucht
weer vredig en is
Maureen gedoken,
naakt, in een meer
van Connemara
Sean Kelly die zei
ik ben katholiek
en Maureen ook
de kerk in graniet
van Limerick
Maureen die zei 'ja'!
uit Tipperary
Bally-Connelly
en uit Galway
zijn ze toegekomen
in het graafschap
van Connemara
daar had je de Connors,
de O'Conolly's
de Flaherty's
van de Ring van Kerry
en van wat wil je drinken
drie dagen en twee nachten lang!
daarginds in Connemara
kent men allen de prijs van de stilte
daarginds in Connemara
zegt men dat het leven
een dwaasheid is
en dwaasheid
die dans je!
aarde verschroeid...
men leeft daar nog
in de tijd van de Kelten
en van Cromwell
in ‘t ritme van de regen
en van de zonneschijn
in de tred van de paarden
men gelooft er nog
in de monsters van de meren
die men ziet zwemmen
soms een zomeravond
en terug onderduiken
voor de eeuwigheid
men ziet er ook
mannen van vroeger
komen zoeken
de rust van de ziel
en voor het hart
een smaak van beter
men gelooft er nog
dat de dag zal komen
hij is al nabij
dat de Ieren
vrede zullen sluiten
rondom het kruis
daarginds in Connemara
kent men allen de prijs van de oorlog
daarginds in Connemara
accepteert men niet
de vrede van de Welshmen, noch
die van de koningen van Engeland
Geen opmerkingen:
Een reactie posten