Storm

terwijl, met Pinksteren, vurige bliksemtongen
over het land raasden, ook in Turnhout, schreef
na afloop Golo dit gedicht


* * *

De Storm

De lucht in het noorden kleurt langzaam grijs,
terwijl hemel door wolken wordt bevolkt.
De dichtgetrokken ramen piepen hees, de wereld
kijkt angstig naar de storm die komt...

Dan schalt de wind, die het leger brengt,
het leger met de bliksemzweep!
Het leger met zijn wolkenschilden en met als
aanvoerder de hengst, die machtig en trots
met de donder meedweept!

De wolken staan paraat, de wereld staart 
in de ogen van het machtig noodweer.
De hengst, het prachtige paard, schudt
uitdagend zijn speer...

Dan barst hij uit, en stuurt waterdruppels
als pijlenregen,
die het land openscheurt,
verwoest velden en wegen,
terwijl menig schone bloem nu nooit meer 
verkleurt...

Terwijl dam openbreekt, en mensensteden
vergaan, 
stijgen vogels op...
De donder gaat slaan!
Vlieg gauw uit die top! De Dood komt eraan!
Wind boeit, regen verplettert menig gewas,
de hengst zelf daalt neer, 
zijn hoeven verpulveren al wat eens was; 
bliksem ranselt bergen, keer op keer!

De storm viert victorie,
de wolken vallen uiteen,
de muil van het onweer laat zich als een 
spookbeeld nog een laatste keer zien,
dan is het voorbij, we zijn weer... alleen!


- gvde, 9 juni 2014 -