Vensters

- mama, ik denk dat ik graag Geschiedenis wil studeren, later...

je schrikt toch even, wanneer ie je dat toevertrouwt,

bij het oversteken van de straat, onderweg naar Leiden

(we zouden met oma & opa het RMO bezoeken, het werd

een erg leuke middag, met 'n zonnige stadswandeling toe...)

bleef heel het weekend hangen, knagen, woelen:

we geven hem toch geen valse hoop?...

waar dan: in Leiden? in Utrecht? Groningen?...

net nu ook van diezelfde oma & opa, mijn ouders, wat 

krantenartikeltjes toegestopt gekregen, met o.m. daarin

dat Cambridge zo opmerkelijk anders zou zijn, anders

dan universiteiten in het eigen land: "In België is begrip ver 

te zoeken en roep je met autisme nog een stigma over je af"...

dan Cambridge: "Het percentage mensen met een ASS ligt 
er onder academici erg hoog. Het is hier acceptabel om je 
volledig op je discipline te storten. Alles wordt er voor je 
geregeld: je was, je plas, je maaltijden. Het enige wat je 
moet doen is naar de les gaan, nadenken en essays

schrijven" !

maar zo makkelijk vind ik het toch niet - kan aan mijn eigen

autisme liggen... - om iets daarvan terug te vinden op de bladzij

van Cambridge's Disability Resource Centre...

dan Leiden: hun Fenestra Disability Centre !  - dàt spreekt aan !

dat springt eruit ! - veel meer nog dan het programma Handicap... 

van de Universiteit Utrecht (vlakbij huis!...) dat toch ook een erg 

goede indruk maakt (net als RUGroningen, maar da's ver weg!...)

Fenestra ! - geen deur, maar een venster gaat open

een venster van hoop, van vertrouwen dat het kan,

van ontspanning: je ziet plots dingen mogelijk worden,

met zoveel belangstelling, met zoveel talent: schrijftalent,

animeer- en filmtalent, wat voor boeken kun je daarmee

niet schrijven, programma's maken, films, documentaires...

over zes jaar zijn we trouwens alweer zoveel jaren verder !

dus denk ik dat ik het aandurf om al 'n keer, wanneer

ie weer terug is van papa woensdag, naar dit filmpje

te kijken samen, kwestie van nog verder af te tasten

wat en hoe een en ander getriggerd wordt, al dan niet, 
als het allemaal wat dichterbij komt...

vensters op de wereld, nietwaar, piepen naar 

wat leeft en niet leeft, wat afstoot of wat trekt...

(het viel overigens op, tijdens onze wandeling, hoe stil Leiden is 

-  ook hier genoot mijn jonge zoon enorm van, in het geheel niet onbelangrijk!!... 

Utrecht, dan wel dichtbij, kan op dat vlak geen enkele concurrentie bieden, 

o wat is ie er vaak, binnen de kortste keren, compleet van slag!...)

ik denk dat ik zelfs Natuur in de Stad

eens met hem zal bekijken, als de eerste

ronde bevalt tenminste...